Le poème «la meuse» de Miriam Van hee
Poétesse belge néerlandophone, Miriam Van hee (°1952) est originaire de Gand, mais vit maintenant entre sa ville natale et les Cévennes françaises. Présenté en français et en néerlandais, le poème «de maas» est tiré de Wie de tijd verstrijkt, son neuvième recueil de poèmes, paru aux éditions amstellodamoises De Bezige Bij en 2022.
la meuse
tu ne l’aurais pas cru de la meuse, elle sinuait
entre des berges sombres, et malgré sa largeur, elle
avançait rapide et fervente comme si elle savait
où aller, hier tu as vu un héron, il volait
en grand arroi vers l’autre rive, comme à un rendez-vous
mais il était encore trop tôt pour un nid, la pluie
tournait en neige fondue et tu t’es arrêtée devant une vitrine
pour t’abriter sous l’auvent, la boutique ne vendait
que vide et poussière, et tu pensais
à demain, un jour comme un verre bien rincé, mais
tu devais d’abord tâcher de courir comme la meuse
à travers le soir, bruissante et débridée
© Lieve Blancquaert
de maas
dit had je niet van de maas verwacht, hij slingerde zich
tussen donkere bermen, en al was hij breed, hij
vorderde snel en geestdriftig alsof hij wist
waar hij zijn moest, gisteren zag je een reiger, hij vloog
met vertoon naar de overkant, als naar een afspraak
maar het was nog te vroeg voor een nest, regen
ging over in natte sneeuw en je ging voor een winkelraam
staan om onder de luifel te schuimen, wat er verkocht
werd was leegte en stof, en je dacht
aan morgen, een dag als een schoongespoeld glas, maar
eerst moest je zien als de maas door de avond
te stromen, ruisend en tomeloos
Postez un commentaire
Se connecter